از کریمان هر عطایی می‌رسد بی‌منت است            پس گدایی از شما در اصل عین عزّت است
از همان روزی که آدم توبه‌اش مقبول شد            می‌توان فهمید اشک روضه‌ات بی‌قیمت است

از حسین بن علی یک عمر هر چه می‌رسد            مثل آیات خدا نور و شفا و رحمت است
سایه سار چشم‌هایت جنت فردای اوست            هرکه امروزش عرق ریزان کار هیأت است
می‌درخشد مثل مروارید در شبهای قـبر            دانۀ اشکی که نذر روضه‌های حضرت است
آدمی با گریه بر تـو تازه مؤمن می‌شود            روضه‌ات یعنی که دانشگاه انسانیت است
فرش روضه بال جبریل و یقین داریم که            مستمع اینجا فقط با حکم زهرا دعوت است
می‌رویم و عاقبت از ما چه می‌ماند به جا؟            غیر مهری که نثار اهل بیت عصمت است
خنده‌های سرخ”اسلم”وقت رفتن می‌نوشت            کشتۀ عشقـت شدن بالاترینِ نعمت است